Thompson

Tommy-gun

Dane podstawowe Typ broń submachine-gun  Maksymalna ilość naboi 360  Obrażenia 45  Historia

Dane techniczne Wymiary Masa Inne

Historia prototypu

Operatorem tego pistoletu maszynowego powszechnie uważa się amerykański generał John Толівер Thompson . Jednak sam Thompson występował raczej w roli kupca, który w 1916 roku, wspólnie z która zapewniła jej finansowanie projektu Thomasa Ryana założył firmę Auto-Ordnance z celem opracowania automatycznego / самозарядною karabiny na bazie перекупленного nimi patentu na oryginalnej konstrukcji "полусвободный" migawka , wydanego przez Johna Блішу w 1915 roku [ 1] . Bezpośrednimi samych twórców broni byli zatrudnieni Thompsonem i Ryanem inżynier Teodor Ейкхофф ( ang. Theodore H. Eickhoff ), a także Oscar Payne ( ang. Oscar V. Payne ) i George Hall ( ang. George E. Goll ).

Do 1917 roku, jednak okazało się, że migawka Бліша, działający poprzez siły tarcia brązu wykładziny, ruchomego wewnątrz jego masy, nie zapewnia pełnej blokady kanału lufy podczas strzału, jak to było przewidziane patentem. Wkładka tylko zwalniał odejście migawki w bardzo tylnej pozycji, hamując go w momencie strzału. To znacznie ograniczało zakres mocy amunicji, które można było wykorzystać na rzeczy, że od razu postawiło krzyż na pierwotnym projekcie automatycznego karabinu - jedynym z przyjętych na uzbrojenie w USA amunicji , normalnie nadajnik pracował z migawką Бліша, okazał się które nie nadają się do tego rodzaju broni w баллистическим cech stosunkowo маломощный кольтовскій pistolet bojowego .

Jednak z tej sytuacji szybko znaleziono sposób - zamiast rozwoju karabiny zdecydowano się przełączyć na tworzenie małych rozmiarów, nadającego się do użytku przez jedną osobę ręcznego karabinu maszynowego pod pistolet nabój , przeznaczonego do walki z bliskiej odległości i mózgów okopów i innych umocnień, co było bardzo pilne zadanie, używający w czasie Pierwszej wojny światowej. Thompson nazwał to broń submachine-gun - czyli, dosłownie, "подпулемет", "lżejsza odmiana karabinu maszynowego" . Termin ten utwierdził się w amerykańskim angielskim i stosowane w nim do czasu teraźniejszego dla oznaczenia ręcznej broni automatycznej pod pistolet nabój, który w rosyjskiej terminologii nazywa się pistolet maszynowy . W 1918 był gotowy prototyp, który otrzymał dźwięczny oznaczenie handlowe - "Annihilator I" ( "Unicestwiacz" ). Według legendy, pierwsza partia tej broni, która służy do sprawdzania na froncie, przybyła do doków w Nowym Jorku 11 listopada 1918 roku - w dniu zakończenia wojny

Z cech konstrukcyjnych, "Unicestwiacz" (zob. Także zdjęcia prototypów ) miał ogromną фрезеруется ствольную pudełko o przekroju kwadratowym ze plutonowy uchwytem u góry, całkowicie zamykający broń przez cały perforowana obudowa (w późniejszych modelach wymieniony poprawiający chłodzenie lufy lamelami), пистолетную uchwyt zamiast charakterystycznego dla broni z tamtych lat гвинтівочного się wtrącam z szyjką, a także drugą pionową dźwignię kierowania ogniem pod lufą w celu ułatwienia kontroli broni przy strzelaniu seriami, - przy tym tyłek lub jakiś pasek na ramię nacisk nie było. Ponadto, miał on "odkryty" odbiornik sklepów w postaci wahacza wycięcia w dolnej przedniej części odbiornika skrzyni, który pozwalał przyjmować polu w kształcie (20 strzałów), jak i bębnowe systemu payne ' a (na 50 naboi) sklepy. Wszystkie główne części broni zostały wykonane przecinarek z minimalnymi tolerancjami, co czyniło go bardzo малотехнологічним.

Pierwsza seria model pojawił się w 1921 roku. "Thompson" М1921 ma swoją ostateczną, znane stylizacja: broń z poprzecznymi żebrami chłodzenia u podstawy, dwie пистолетные dźwigni sterowania ogniem, wymienny drewniana rękojeść, секторный celownik z діоптричним w całości , w przeliczeniu na strzelanie do 600 metrów (548 m ). Sklepy - na polu w kształcie 20 i 30 i bębnowe - na 50 i 100 sztuk amunicji. Ten wariant pistoletu maszynowego oferowane na cywilnym rynku broni, choć bardzo, bardzo wysoka cena ($ 200 - z tym, że samochód osobowy marki Ford kosztował około $ 400) nie przyczyniła się do masowej sprzedaży [6] . Należy zauważyć, że konstrukcja i ergonomia "Thompsona" wywarły duży wpływ na dalszy rozwój amerykańskiej broni i później wielokrotnie skopiowany w całości lub częściowo.

Niewielką ilość "Thompson" М1921 zakupiono Korpus piechoty Morskiej USA , a także niektórych policjantów służbami prywatnie. Zostały one częściowo stosowane w lokalnych konfliktach tych lat w Ameryce Łacińskiej (tzw. "wojny bananowe" ), w wyniku czego szybko okazało się, że w bliskiej odległości zbrojna pistolety, karabiny maszynowe ogniwo z 4 automatyków na siłę ognia łatwo może się równać z pełną kieszenią z 9 strzelców z karabinami. Krytyka przy tym cieszyły się nadmierna masa broni, niska skuteczność ognia dalej 50 jardów (~ 45 m) i stosunkowo niska przebojowa zdolność pocisku.

W 1924 roku przez Meksyku ZSRR została zakupiona partia М1921, otrzymane na uzbrojenie wojsk ОГПУ i wojsk granicznych. "Thompson" aktywnie wykorzystywane na południowych granicach ZSRR w czasie walk z басмачами. W celach dokumentacji nazywał, jak "ręczny karabin maszynowy Thompsona".

W 1923 Thompson stworzył военизированный wariant broni - М1923, który miał długi pistolet, bagnet i trochę uproszczoną konstrukcję, a także korzystać ze specjalnych mocniejszy nabój kaliber 45. Jednak w Armii pomysł takiej broni przez długi czas pozostawała niewykorzystaną.

Również warto zauważyć zakup wystarczająco duży partii "Thompson" IRA , - zostały one wykorzystane w wojnie o niepodległość Irlandii , naprawdę bez żadnego specjalnego efektu.

Jednak największy rozgłos w tym okresie - epoce "Suchego prawa" - "Thompson" zyskał jednak jako broń amerykańskich gangsterów . Zapobiec przedostawaniu się "Thompson" w ich ręce, nie mógł nawet wprowadzony w 1928 roku państwowy nadzór nad sprzedażą broni firmy Auto-Ordnance

W tym samym 1928 roku dowództwo piechoty morskiej stanów ZJEDNOCZONYCH , участвовавшей w interwencje w Nikaragui , nabyła w celu wzmocnienia swoich części kilka tysięcy zmodyfikowany przez pistoletów maszynowych "Thompson" М1928. Od swojego pierwowzoru (М1921), wyróżniał się obecnością дульного hamulce - kompensatora systemu Каттса i obniżonym tempem strzelania. Ograniczone zastosowanie w siłach zbrojnych pistoletów maszynowych М1928 nie pozwoliło zidentyfikować wszystkie potencjalne możliwości broni. W latach 1921-1939 została wydana zaledwie 20 000 sztuk, przy czym większość - dla eksportu zamówień.

W 1933 roku , po głośnym zabójstwie gangsterami z gangu Vernon Millera czterech policjantów na stacji kolejowej w Kansas , "Thompson" został przyjęty na uzbrojenie w FBI, w celu odpowiedniego konfrontacji z uzbrojonym OPG [10] . Tylko w 1938 roku PP Thompson został w końcu przyjęty na uzbrojenie Armii USA . Istniały dwa modele - M1928A1, który w ogóle pisał modele 1921 roku z дульным kompensatorem i mógł używać polu w kształcie, jak i bębnowe sklepy i uproszczone M1 i najstarszych m1a1, które miały wolna migawka zamiast полусвободного, pozbawiony lamel kompensatora broń, prymitywny stały celownik zamiast skomplikowanego ramowej, z boku plutonowy ramię i uproszczony odbiornik sklepów, obliczony tylko na polu w kształcie na 20 lub (z grudnia 1941 roku) 30 sztuk amunicji.

Thompson i ii wojna światowa

C rozpoczęciem ii wojny światowej w uzbrojeniu armii USA zaszły duże zmiany.

Gwałtowny wzrost liczby pojazdów opancerzonych i мотопехоты spowodowało konieczność ponownie wyposażyć załogi o niewielkim rozmiarom jednak bronią automatyczną. "Томпсони" dość podeszli pod te wymagania. Na uzbrojenie armii amerykańskiej, został przyjęty pistolet maszynowy Thompson" М1928А1. Od modelu М1928 różnił się on obecnością drewnianego przedramienia zamiast więcej пистолетной ręki.

Na początku 1942 r. został utworzony nowy model M1 - bardziej lekka i prosta w produkcji i utrzymaniu w warunkach wojny. Jej znakiem rozpoznawczym była взводна rękojeść migawki z prawej strony odbiornika skrzyni.

Masową produkcją broni w czasie wojny zajęła się firma Auto-Ordnance Corp , która z kolei do produkcji broni łączył firmy Savage Arms Corp. W tym samym czasie, konieczność traktowania wszystkich szczegółów na металлорежущем sprzęcie nie dawała możliwości zwiększyć wielkość produkcji.

System

Pistolet maszynowy Thompson, używając migawka Бліша , założona w 1915 roku, oficer amerykańskiej marynarki wojennej Johna B. Бліше. Ten migawka, który może być uznane za полусвободным , używając do spowolnienia wycofywania specjalny brązu wkładka w kształcie litery "N", współdziała z nafrezowanych końcówkach rowkami na wewnętrznych ściankach затворной skrzyni, który zgodnie z twierdzeniom producenta trzymał dźwignię w położeniu przednim w początkowym momencie strzału (przy dużym ciśnieniu gazów prochowych w lufie), a po spadku ciśnienia w kanale unosił się do góry, co działo się самоотпіраніе migawki. Przy tym wielu autorów twierdzi, że wkładka-moderator w tej konstrukcji w rzeczywistości nie działa, albo ma na jej pracę tylko niewielki wpływ, co częściowo potwierdza fakt, że późniejsze wojskowe modyfikacji "Thompsona" - M1 i М1А1 - go wcale nie było, co nie wpłynęło na ich działanie. Ponadto, w przypadku nieprawidłowej (do góry nogami) instalacji wykładziny po złożeniu broni nie działało.

Wyzwalacz zmontowany w spust ramie, pozwala na prowadzenie zarówno automatyczne, jak i pojedynczego ognia. Wczesne modele "Thompson" mieli dość skomplikowany mechanizm uderzeniowy z małym spust w postaci trójkątnym dźwigni, zamontowanego wewnątrz wraku migawki, ударяючим za złożone w formie oddzielnej części ударнику z najbardziej ruchliwych w momencie przybycia grupy migawki w bardzo przednie położenie, dzięki współpracy ze specjalnym występem odbiornika skrzyni , strzelając przy tym była prowadzona z otwartej migawki. U najstarszych m1a1 zamiast tego był nieruchomo zamocowany w filiżance migawki nosek, strzelanie odbywało się również z otwartej migawki.

W nowoczesnych самозарядных wariantach (М1927А1 i podobne) jest używany uderzenia spust zwykłego rodzaju spustu, strzelanie odbywa się z zamkniętego migawki. Przyrządy celownicze zawierają muszkę i połączone целик - stała w kształcie litery V, gniazda i odchylany w górę regulowany диоптр.

Pistolety maszynowe Thompson może być używany sklepów różnej objętości - коробчатими двухрядными na 20 i 30 naboi , które są przymocowane do broni za pomocą "reiki" w tylnej części, których dodaje się do środka T-stop wycięcia w spust ramie, lub барабанными na 50 lub 100 sztuk amunicji, które zostały zamontowane bezpośrednio w wyłącznik odbiornika sklepu i rejestrowane za pomocą dostępnych na nim dwóch poprzecznych rowków. Modyfikacje M1 i М1А1 miały uproszczony odbiornik sklepów bez poprzecznych rowków, przewidziany tylko na polu w kształcie sklepy.

Wszystkie "Thompson" zostały spełnione przecinarek z minimalnymi tolerancjami, co czyniło je bardzo trudne, czasochłonne i drogie w produkcji broni.

Nawet uproszczone modyfikacji M1 i М1А1 do wojskowej broni były zbyt drogie, poza tym - troszkę ciężkie, co nie pozwoliło "Thompson" stać się podstawowym wzorem w swojej klasie, nawet w armii amerykańskiej, obok niego na uzbrojenie zostały podjęte inne próbki mniejszym lub większym stopniu sukcesu, takie jak Reising M50 / M55 lub M3 .

Zalety i wady

Zalety	Wady
Wysoka jakość wykonania	Złożoność produkcji
Mocny uchwyt	Wysoka cena
Duża pojemność magazynka (hamulce)	Duża masa, uciążliwe

TTX

Model 1928

Również znany jako Navy Model ("Нейви Модли" - "Флотская model") - najbardziej udany model.

Posiada dwa tryby ognia, ożebrowane broń z дульным kompensatorem, mniejsza szybkostrzelność. Tradycyjny z pionowym uchwytem przednim, jak i z drewnianych poziomych przedramienia. Był pierwszym modelem, który jest powszechnie używany marynarki wojennej i piechoty morskiej USA.

Na początku ii wojny światowej umów z Francją i wielką brytanią uratowali produkcja tego modelu od bankructwa .

Model 1928А1

Wariant ten trafił do masowej produkcji przed atakiem na Pearl Harbor , kiedy produkcja modelu M1928 się skończyły. Zmiany obejmowały orientację przedramieniu zamiast przedniej пистолетной ręki. Na początku ii wojny światowej na potrzeby amerykańskich sił zbrojnych w Thompson M1928A1, nie zważając na nowe kontrakty dla wysyłek za granicę do Chin , Francji i wielkiej Brytanii , zapewniały tylko dwie fabryki.

TTX

Oprawka: .45 ASR

Waga (bez amunicji): 4,9 kg

Długość: 852 mm

Długość lufy: 267 mm

Szybkostrzelność: ~ 700 rds. / min.

Zasilanie: 20 lub 30 (polu w kształcie); 50 lub 100 (bębnowe)

Maksymalny zasięg: 100-150 m